De zomer is voor kinderen dé tijd om plezier te maken. Maar wat als er geen geld is voor leuke dingen? Saïda raakte in geldnood toen zij als alleenstaande moeder van drie onverwachts de zorg voor twee weeskinderen op zich kreeg.

Dit artikel verscheen op 29 juni 2022 op Libelle.nl, tekst door hun commerciële redactie.

Voor veel kinderen is de zomervakantie de leukste tijd van het jaar. Maar dat geldt helaas niet voor iedereen. In Nederland groeit 1 op de 12 kinderen op in armoede. Daardoor moeten zij veel dingen missen die voor anderen misschien wel vanzelfsprekend zijn, zoals speelgoed voor tijdens het buitenspelen of een dagje naar het zwembad. Saïda (51) kan hierover meepraten. Haar financiële situatie veranderde compleet toen zij als alleenstaande moeder van drie van de ene op de andere dag verantwoordelijk werd voor de zorg van twee weeskinderen.

1240

Praktijkverpleegkundige

Saïda had het goed voor elkaar: ze was getrouwd, woonde met haar man en drie kinderen in een koophuis en werkte als praktijkverpleegkundige. Saïda: “Vanuit mijn werk verpleegde ik een vrouw met wie ik een goede klik had. Onze kinderen waren van dezelfde leeftijd en kenden elkaar van het buitenspelen. Toen de vrouw in 2014 ernstig ziek werd, vroeg ze of ik een oogje in het zeil wilde houden als zij er niet meer was. Ik beloofde haar dat ik op haar man en kinderen – een dochter van 5 en een zoon van 3 – zou letten.”

Nog niet opgehaald

Na het overlijden van de moeder probeerde Saïda het gezin te helpen waar ze kon. Ze belde iedere week naar de vader om te vragen hoe het ging en als ze eten overhad, bracht ze dit naar het gezin. “De vader had het zwaar, dus ik ving de kinderen vaak op. Ze bleven zelfs één keer per maand logeren. Het is verschrikkelijk om op zo’n jonge leeftijd al je moeder te verliezen. Als de kinderen bij ons bleven slapen, probeerde ik ze extra goed te verzorgen. De kinderen konden met elkaar spelen, we gingen vaak een dagje weg en ze kregen lekker te eten.”

Hartinfarct

Zo ging het twee jaar lang door, tot op een dag de school van de kinderen belde. “De vader had mij blijkbaar opgegeven als contactpersoon. De juf vroeg zich af waar hij bleef: het was inmiddels half 5 en de kinderen waren nog steeds niet opgehaald.” Saïda wist gelijk dat er iets mis was. Ze reed naar het huis van de vader en toen er niet werd opengedaan, belde ze de politie. Die forceerde de deur en ontdekte dat de man was overleden aan een hartinfarct. “Ik dacht gelijk aan de kinderen. Ik haalde ze op van school, vertelde dat de vader ernstig ziek was en dat we naar mijn huis gingen.” In overleg met de politie besloot Saïda de kinderen op te vangen, tot ze wisten hoe het verder moest.

Op de bank

Saïda was net gescheiden en woonde met haar kinderen in een appartement. Zij moesten hun kamer afgeven en zelf sliep ze op de bank. “Het was een moeilijke situatie, maar de kinderen konden het goed met elkaar vinden.” Na een tijdje werd in overleg met Jeugdzorg besloten dat de kinderen bij Saïda mochten blijven. “De eerste twee jaren waren erg moeilijk. De nieuwe kinderen hadden veel verdriet en ik werkte hard om rond te kunnen komen. Toch heb ik geen moment getwijfeld. De kinderen waren mijn grootste prioriteit. Al snel begon de jongste mij ‘mama’ te noemen. Kort daarna vroeg de oudste: ‘Mag ik jou ook mama noemen?’ Dat was zo lief. Natuurlijk mocht dat. We begonnen echt één gezin te vormen.”

Schulden aflossen

Het gezin wende aan de nieuwe situatie en kreeg hulp vanuit alle kanten. Toch liepen de schulden ondertussen op. “Ik zorgde in mijn eentje voor vijf kinderen en kon niet meer zo veel werken als vroeger. Om mijn schulden af te lossen, moest ik mijn huis verkopen. Ineens stonden we op straat.” Saïda en haar kinderen woonden een aantal maanden bij haar zus en gingen vaak ‘kamperen’ bij familie. “Ik probeerde daar echt een uitje van te maken, voor de kinderen. Ook liet ik nooit zien dat ik emotioneel was, of boos. Ik probeerde erop te vertrouwen dat het goed zou komen.”

Hulp van alle kanten

Een half jaar later, in 2018, kreeg het gezin een woning toegewezen via maatschappelijk werk. “Daar waren we superblij mee, maar eerlijk is eerlijk: verder hadden we niks.” Familie, vrienden en stichtingen schoten te hulp om het gezin een fijn plekje te geven. In 2020 kwam Saïda in contact met Kinderhulp, een stichting die zich inzet voor kinderen in Nederland die opgroeien in armoede. Zij betaalden de voetbaltrainingen van haar zoontje en gaven de kinderen een Zomerpretpakket. “Daar zat echt van alles in: bioscoopkaartjes, schoolspullen, spelletjes, geld voor een dagje uit… De kinderen vonden het geweldig! Ze praten er nog steeds over.”

Kippenvel

“Als ik over Kinderhulp praat, krijg ik kippenvel. De mensen die daar werken doen alles met zo veel liefde voor de kinderen. En ze leven ook echt met je mee, ons contact is heel persoonlijk.”

Kinderen op de eerste plek

Inmiddels zit Saïda niet meer in de schuldsanering, maar het gezin heeft het nog steeds krap. Zeker nu Saïda door gezondheidsklachten niet kan werken. Toch blijft ze positief. “Ik probeer altijd in mogelijkheden te denken. Als iets niet kan, dan zoeken we een andere oplossing. Wat het leven ons ook brengt, het belangrijkste is dat mijn kinderen gelukkig en gezond zijn. Alle vijf.”

Plezier met het Zomerpretpakket

Kinderhulp is er voor alle kinderen in Nederland die opgroeien in armoede. Dat doet zij door te helpen met iets groots, of iets kleins. Ieder jaar deelt Kinderhulp Zomerpretpakketten uit, vol met pret en zomerse avonturen. Van een strandbal en stripboek tot een zorgeloos dagje uit en bioscoopkaartjes. Dingen die heel gewoon lijken, maar voor deze gezinnen echt het verschil maken. Weten wat jij kan doen? Kijk hier voor meer informatie.