De stijgende prijzen in ons land zorgen voor stress en geldzorgen. Dit heeft een enorme impact op honderdduizenden kinderen en jongeren. Daarom helpt Kinderhulp kinderen van 0 tot 21 jaar met iets groots of iets kleins. Een ingerichte kamer, laptop, schoolspullen, speelgoed, zwemlessen, nieuwe bril; wat er maar nodig is. In deze rubriek geven wij een inkijkje in de verhalen van de kinderen die we helpen. Vandaag het verhaal van Sita.

Sita is net 13 geworden. Samen met haar moeder, tweelingzusje en broer van 15 woont ze bij haar opa en oma. Haar vader woonde daar ook. Nu niet meer. Sita’s moeder werkt in de zorg, maar verdient niet heel veel. Ook de zoektocht naar een eigen huis, is erg moeilijk. Gelukkig hebben opa en oma alle begrip, al zouden ze graag in staat zijn om wat meer te doen. Maar ook zij komen alleen rond met de steun van de voedselbank elke week.

Door de geldstress en het niet hebben van een eigen huis, hadden Sita’s ouders veel ruzie. Het hielp niet, dat ze daarvoor naast hun huis, ook veel van hun spullen zijn kwijtgeraakt. Alles is in beslag genomen en er bleef weinig over om mee te nemen naar oma en opa.

De ruzies liepen steeds meer uit de hand. “De hele dag waren papa en mama alleen maar aan het schreeuwen over geld. Wat alles kost en wat de ander fout had gedaan. Als mama dan toch stiekem iets voor ons had gekocht, dan was het helemaal raak…”

Sita en haar zusje zorgden ervoor dat ze dan ver uit de buurt bleven van hun vader. Haar broer maakte zich uit de voeten en ging naar vrienden. De ruzies werden uiteindelijk zo heftig dat het huis van haar oma en opa een nare en onveilige plek werd, waar ze niet graag was.

Na de laatste ruzie is haar vader vertrokken. In zijn woede heeft hij bijna alle kleding van Sita, haar tweelingzusje en broer in vuilniszakken gestopt en weggegooid. Ze heeft alleen nog een trainingspak en wat joggingbroeken. Geen goede schoenen en haar winterjas is ook weg. Ook haar zusje en haar broer zijn hun kleding kwijt. Hoe kon haar vader dit nu doen? Ze hadden al zo weinig! Ondertussen merkt Sita dat ook haar moeder steeds stiller wordt. Daar waar ze eerst nog bij haar moeder terecht kon voor een peptalk of een dikke knuffel, zit haar moeder steeds vaker stilletjes aan de keukentafel uit het raam te staren.

Sita wordt best wel gepest door haar klasgenootjes omdat ze steeds dezelfde joggingbroeken draagt. In de pauzes zoeken Sita en haar zusje elkaar dan ook zoveel mogelijk op. Haar zusje heeft net als zij nog geen vriendinnen gemaakt. Sita schaamt zich enorm maar kent ook niemand goed genoeg om te vertellen over haar situatie. Sita en haar zusje trekken zich steeds meer terug, hun wereldje wordt kleiner en kleiner… Ze horen er toch niet bij, waarom dan nog moeite doen?

Dankzij Geef ze warmte kon Kinderhulp Sita en haar broer en zusje warmte geven. Fysieke warmte, door warme nieuwe kleding, goede schoenen en een dikke winterjas. Maar ook figuurlijke warmte, door ze te laten ervaren dat ze meetellen, dat ze belangrijk zijn en niet anders dan andere kinderen. Dat is zo belangrijk!

Om de privacy te bewaken van de kinderen die we helpen, anonimiseren we de verhalen die we delen.