Marloes (32) uit Den Helder is moeder van twee kinderen: een zoon van 9 en een dochter van 4. Elke dag zoekt ze de balans tussen rondkomen met weinig en haar kinderen tóch een onbezorgde jeugd geven. Dat lukt vaak, ondanks stress, dilemma’s en zorgen. Tot haar dochter vorig jaar ineens een bril nodig had...
Marloes vertelt openhartig: “Goed kunnen zien vind ik een basisbehoefte. Toen we hoorden dat mijn dochter – van toen pas drie jaar oud – een bril nodig had, schrok ik. Dat kon ik echt niet betalen. Dat voelt gewoon alsof je je kind in de steek laat als ouder.”
Door fysieke en psychische klachten is Marloes min of meer afgekeurd en kan ze niet structureel werken. Ondanks haar klachten zorgt ze voor haar twee kinderen en werkt ze wanneer ze kan als vrijwilliger bij de kledingbank. Haar partner had een baan, maar raakte die kwijt. Precies in de periode waarin duidelijk werd dat hun dochter een bril nodig had.
“Het was natuurlijk al super balen dat hij zijn baan verloor. En al helemaal toen we erachter kwamen dat ook onze dochter slecht zag en een bril nodig had. Kort daarvoor hadden we met ons allerlaatste spaargeld al de bril van onze zoon betaald. Dat onze dochter, die pas drie was, ook problemen met haar ogen had, kwam totaal onverwacht. We konden het gewoon echt niet betalen.”
De ontdekking
Op het eerste gezicht leek er niets aan de hand. Hun dochter liet geen signalen zien dat ze slecht zag. Pas via het consultatiebureau kwam ze in het ziekenhuis terecht, waar de oogarts constateerde dat ze een bril nodig had: -1,75 aan het ene oog en -0,75 aan het andere. “Ze moest snel een bril, anders zou ze een lui oog ontwikkelen. Ik schrok, vooral omdat ze nog maar drie was. Natuurlijk vond ik het vooral voor haar zielig, maar ik dacht ook meteen: hoe gaan we dit betalen?”
Een bril bleek voor het gezin op dat moment onbetaalbaar. “Het voelt alsof je faalt als ouder. Heel simpel. Alsof je je kind in de steek laat. Je wilt je kind alles kunnen geven – ik kan zelf best een broodje minder eten, maar ik wil niet dat mijn kinderen zonder basisbehoeften komen te zitten.”
De hulp komt
Via haar vrijwilligerswerk bij de kledingbank kwam Marloes in contact met Stichting Leergeld, die regelmatig aanvragen doet bij Kinderhulp. “Gelukkig konden we dankzij de steun van Kinderhulp toch een bril voor mijn dochter uitzoeken.” Dankzij een waardebon van Hans Anders kon er binnen twee weken een bril geregeld worden. “Ik voelde niet alleen blijdschap dat mijn dochter weer normaal kon zien, maar ook opluchting: ik hoefde niet te kiezen tussen een bril of eten. Die angst viel weg.”
“Voorheen zat ze vooral in haar tekenblaadje, haar wereld speelde zich dichtbij haarzelf af."
Het emotionele moment
Het moment dat haar dochter de bril voor het eerst opzette, staat Marloes nog helder voor de geest. “Ze is normaal een kletskous, maar toen was ze ineens helemaal stil. Je zag haar mond openvallen. Ze keek rond alsof ze de wereld voor het eerst écht zag. Het was een openbaring voor haar. Als moeder doet dat zoveel met je,” vertelt ze ontroerd. De bril is sindsdien niet meer weg te denken uit haar leven. “In de ochtend is het ’t eerste waar ze om vraagt.”
De impact
De impact in haar dochter is groot. “We zien nu achteraf pas dat haar leven zich heel dichtbij haarzelf afspeelde. Haar speelgoed lag altijd dichtbij en ze zat zowat ín haar tekenblaadje. Nu is haar wereld een stuk groter en is ze zich veel meer bewust van haar omgeving.” De hulp maakte voor Marloes niet alleen een verschil in het leven van haar dochter, maar ook voor haarzelf. “Je voelt je er een iets betere moeder door, omdat je voor je kind niet helemaal gefaald hebt. Als dit er niet was geweest, had ik me heel rot gevoeld. Je wil je kinderen kunnen geven wat ze nodig hebben, zeker als het een basisbehoefte is.”
"Haar wereld is groter geworden, ze is zich veel bewuster van haar omgeving.”
Marloes wil andere ouders graag nog iets meegeven: “Wees niet bang om hulp te vragen. Je kinderen worden er beter van. Natuurlijk wil je het zelf kunnen betalen, maar soms kan dat gewoon niet. Je wil ook niet dat ze in kapotte kleding rondlopen of niet goed kunnen zien. Alle hulp die je dan kunt krijgen is zó welkom!”
Meer weten over wat wij doen en hoe wij werken?