Marloes (32) uit Den Helder is moeder van twee kinderen: een zoon van 9 en een dochter van 4. Ze neemt je mee in hoe het is als je de eindjes aan elkaar moet knopen, maar ook je kinderen een zorgeloze jeugd wilt geven. De stress, de dilemma’s en vooral: er het beste van maken. Toen hun dochter vorig jaar onverwachts een bril nodig had, kwam dat keihard aan.

Marloes vertelt openhartig: “Goed kunnen zien vind ik een basisbehoefte. Toen we hoorden dat ze een bril nodig had, schrok ik: dat kon ik echt niet betalen. Dat voelt gewoon alsof je je kind in de steek laat als ouder.”

Door fysieke en psychische klachten is Marloes min of meer afgekeurd en kan ze niet structureel werken. Ondanks haar klachten zorgt ze voor haar twee kinderen en werkt ze wanneer ze kan als vrijwilliger bij de kledingbank. Haar partner had een baan, maar raakte die kwijt precies in de periode toen duidelijk werd dat hun dochter een bril nodig had.

“Het was natuurlijk al super balen dat hij zijn baan verloor. En al helemaal toen we erachter kwamen dat ook onze dochter een bril nodig had. Vlak daarvoor bleek dat onze zoon een bril nodig had, dat konden we net met ons allerlaatste spaargeld betalen. Toen bleek dat mijn dochter ook een bril nodig had, was ze pas drie, dus nog erg jong voor een bril. We hadden het dus niet verwacht en we konden het gewoon echt niet betalen.”

De ontdekking

Op het eerste gezicht leek er niets aan de hand. Hun dochter liet geen signalen zien dat ze slecht zag. Pas via het consultatiebureau kwam ze in het ziekenhuis terecht, waar de oogarts constateerde dat ze een bril nodig had: -1,75 aan het ene oog en -0,75 aan het andere.

“Ze moest snel een bril, anders zou ze een lui oog ontwikkelen. Ik schrok, vooral omdat ze nog maar drie was. Natuurlijk vond ik het vooral voor haar zielig, maar ik dacht ook meteen: hoe gaan we dit betalen?”

Een bril bleek voor het gezin op dat moment onbetaalbaar. “Het voelt alsof je faalt als ouder. Heel simpel. Alsof je je kind in de steek laat. Je wilt je kind alles kunnen geven – ik kan zelf best een broodje minder eten, maar ik wil niet dat mijn kinderen zonder basisbehoeften komen te zitten.”

De hulp komt

Via haar vrijwilligerswerk bij de kledingbank kwam Marloes in contact met Stichting Leergeld, die regelmatig samenwerkt met Kinderhulp. “Gelukkig konden we dankzij de hulp van Kinderhulp toch een bril voor mijn dochter betalen.” Via Kinderhulp kwam er steun in de vorm van een waardebon van Hans Anders. Daarmee kon er binnen twee weken een bril geregeld worden. “Ik voelde niet alleen blijdschap dat mijn dochter weer normaal kon zien, maar ook opluchting. Ik hoefde niet te kiezen tussen een bril of eten. Die angst viel weg.”

Het emotionele moment

Het moment dat haar dochter de bril voor het eerst opzette, staat Marloes nog helder voor de geest. “Ze is normaal een kletskous, maar toen was ze ineens helemaal stil. Je zag haar mond openvallen. Ze keek rond alsof ze de wereld voor het eerst écht zag. Het was een openbaring voor haar. Als moeder doet dat zoveel met je,” vertelt ze ontroerd. De bril is sindsdien niet meer weg te denken uit haar leven. “In de ochtend is het eerste waar ze om vraagt haar bril.”

De impact

De verandering in haar dochter is groot. De hulp maakte voor Marloes niet alleen een verschil in het leven van haar dochter, maar ook voor haarzelf. “Je voelt je er een iets betere moeder door, omdat je niet je kind helemaal gefaald hebt. Als dit er niet was geweest, had ik me heel rot gevoeld. Je wil je kinderen kunnen geven wat ze nodig hebben, zeker als het een basisbehoefte is.”

Marloes wil andere ouders graag nog iets meegeven: “Wees niet bang om hulp te vragen. Je kinderen worden er beter van. Natuurlijk wil je het zelf kunnen betalen, maar soms kan dat gewoon niet. Je wil ook niet dat ze in kapotte kleding rondlopen of niet goed kunnen zien. Alle hulp die je dan kunt krijgen is zó welkom!”

Meer weten over wat wij doen en hoe wij werken?