Voor de 12-jarige Myca was een fijne kamer lange tijd niet vanzelfsprekend. Haar kamer was oud, kinderachtig en voelde nooit als haar eigen plek. Ze speelde er niet, nam er geen vriendinnetjes mee naartoe en maakte haar huiswerk aan de eettafel – als haar zusje sliep. Maar dankzij Kinderhulp en Vang je Droom komt daar verandering in.
“Een eigen kamer gaat ook over het vormen van je identiteit als kind. Je wilt laten zien wie je bent en wat je leuk vindt. En je hebt een plek nodig waar je even tot rust kunt komen.” Sylvia vertelt over haar dochter Myca. Een vrolijk, stoer meisje met een grote passie voor basketbal. Maar haar slaapkamer? Die paste totaal niet bij haar.
“We wonen hier nu elf jaar. Het enige dat we ooit hebben kunnen doen, is er een tapijt leggen en een bed neerzetten. Verder is er nooit iets aan de kamer gebeurd. Het bed was veel te klein en het behang kwam van de muur. Op de deur zaten nog stickers van toen ze vier was, dat past gewoon echt niet meer bij haar. Het was geen plek om te spelen of te ontspannen – alleen om te slapen.” Dat merkte ze ook aan Myca. “Ze zei alleen: ‘ik ga naar bed’. Spelen op haar kamer deed ze nooit. Vriendinnetjes kwamen er niet. Het voelde gewoon niet als haar eigen plekje.”
Huiswerk aan de eettafel
Zonder eigen kamer moest ze vaak wachten met huiswerk maken tot haar zusje sliep – of proberen te werken te midden van alle geluiden in huis. “Ze zit nu in groep 8, dus het wordt steeds belangrijker dat ze rustig kan werken wanneer zij dat wil. Voor haar ontwikkeling is dat echt nodig.” En eerlijk is eerlijk: een plek om af en toe even helemaal alleen te zijn, is minstens zo belangrijk. “Myca is heel duidelijk in wat ze leuk vindt: geen roze, geen glitters, geen prinsessenlamp. Dat was wel hoe haar kamer eruitzag. Donkere kleuren als paars en blauw, en natuurlijk basketbal, dat is wie zij is.”
Basketbal: haar lust en haar leven
Sinds ze basketbal heeft ontdekt, leeft ze daarvoor. “Ze heeft een speciaal basketbaltenue waar ze ontzettend zuinig op is. Ze draagt het alleen bij bijzondere gelegenheden – het hangt bijna als een trofee in de kast”, vertelt Sylvia. Voor de nieuwe kamer droomde Myca van een stoere inrichting, met plek voor haar ‘mini brands’ – kleine spulletjes waar ze blij van wordt – en een bureau om te tekenen of huiswerk te maken.
"Iedereen moet kunnen zijn wie die wil zijn. En Myca kan dat straks in haar nieuwe kamer."
Eindelijk een eigen plek
De dagen voor de metamorfose waren spannend – voor het hele gezin. “Myca sliep slecht, had buikpijn en was wat humeurig. Ze zei er niks over, maar je merkt het aan alles. Ze wist dat er iets ging gebeuren, maar niet precies wat. En voor mij? Ik ben een control freak, dus ik vond het lastig dat ik niks wist. Maar dat moest ik loslaten,” lacht Sylvia.
Eindelijk is het zover. Myca krijgt haar eigen kamer. Vrijwilligers van Vang je Droom staan voor de deur om de handen uit de mouwen te steken en Myca de kamer te geven waarvan ze al jaren droomt. “Ze verdient dit zó. Ze kan nu gewoon haar eigen deur dichttrekken, even op adem komen en helemaal zichzelf zijn.” Sylvia straalt. “Het is een uniek kind, dat je niet in een hokje kunt stoppen. Iedereen moet kunnen zijn wie die wil zijn. En Myca kan dat straks in haar nieuwe kamer.”
En hoe is het nu?
Sylvia is sprakeloos als ze de nieuwe kamer van Myca ziet. “Diep respect en buiging voor de vrijwilligers! Woorden schieten tekort. Dit gaat alle verwachtingen te boven.”
Myca straalt als ze haar kamer laat zien. Ze kan niet kiezen wat ze het mooist vindt; ze is overal even blij mee. Een groter bed, een bureau met ruimte voor haar eigen spulletjes, maar bovendien een plekje waar ze zich lekker kan terugtrekken.
“Ze tekent nu ineens ook weer veel meer, gewoon omdat ze nu haar eigen plekje heeft,” vertelt moeder Sylvia trots. Niet alleen Myca, maar het hele gezin kan op adem komen. Sylvia voelt zich opgeluchter: “Ik hoef niet meer op mijn tenen te lopen om haar rust te creëren. Ze heeft het nu, gewoon in haar eigen kamer.”
Help je mee?
Dankzij onze fantastische donateurs kan Myca nu eindelijk zichzelf zijn in haar eigen kamer. Maar er zijn nog zoveel kinderen die ook zo’n plek verdienen. Samen kunnen we dat mogelijk maken.
Ook kinderen zoals Myca helpen?
"Ik werk zoveel als ik kan"
Sylvia woont samen met haar man en drie dochters: Daantje, Myca en Bailey. Ze hebben zware jaren achter de rug. “Het is zwaar en moeilijk, maar ik moet er blijven staan.” In het dagboek van moeder Sylvia neemt ze je mee in hoe het is als je de eindjes aan elkaar moet knopen, maar ook je kinderen een zorgeloze jeugd wilt geven.
Lees verder