Anna is beleidsmedewerker bij Kinderhulp en moeder van twee kinderen. In haar werk zet ze zich in voor gelijke kansen voor kinderen. Thuis ontdekt ze soms van dichtbij waarom dat zo hard nodig is. Dit keer: hoe een bril alles kan veranderen. 

De meester van mijn dochter (10) belde: of ik haar wilde ophalen. Ze had weer een bal tegen haar hoofd gekregen en leek bovendien erg moe. Misschien moest ze wat eerder naar bed? Dat probeerden we al, maar het hielp niet. Omdat ik bij Kinderhulp veel met aanvragen voor brillen bezig ben, dacht ik ineens: zou ze er zelf een nodig hebben? 

Mijn man geloofde er niets van. “Ze ziet hartstikke goed!” riep hij, nadat ze probleemloos een verkeersbord had gelezen. Maar de klachten – hoofdpijn, moe, struikelen – bleven knagen. Dus toch naar de opticien. De eerste test leek goed, maar na druppels (waardoor haar ogen écht ontspannen) kwam de + sterkte duidelijk naar voren. 

Ze koos resoluut een montuur (“geen vlindertjes hoor”) en een week later lag de rekening er: alsnog een paar honderd euro. Ondanks mijn aanvullende verzekering. Op dat moment dacht ik direct aan al die ouders die ik via aanvragen bij Kinderhulp voorbij zie komen. Voor wie zo’n rekening een nachtmerrie is. Ouders die geld moeten lenen of de bril niet ophalen. 

Gelukkig was mijn dochter snel gewend. Geen hoofdpijn meer, minder moe, en trots op haar nieuwe look. En ik? Ik realiseerde me opnieuw hoe groot de impact van een simpele bril kan zijn. 

Het afgelopen jaar verdubbelde het aantal brilaanvragen bij Kinderhulp. Daarom pleiten we voor opname van de kinderbril in de basisverzekering. Tot die tijd helpen we ouders met geldzorgen met een financiële bijdrage of een voucher van Hans Anders.

Zodat ieder kind kan zien, leren én meedoen.