Moeder Sylvia neemt je mee in hoe het is als je de eindjes aan elkaar moet knopen, maar ook je kinderen een zorgeloze jeugd wilt geven. De stress, de dilemma’s en vooral: er het allerbeste van maken.
Ieder dubbeltje omdraaien
Sylvia woont samen met haar man en drie dochters: Daantje, Myca en Bailey. Ze hebben zware jaren achter de rug. “We moesten rondkomen van 50 euro per week. Je staat dan met je rug tegen de muur. Ieder dubbeltje werd omgedraaid en we gingen naar de voedselbank.” Vooral ’s avonds als de kinderen op bed lagen merkte Sylvia de dagelijkse stress. “Dan dacht ik pfff… er is weer een dag voorbij. Hoe moeten we morgen alles rondbreien? Wat als er iets kapotgaat? Of als de kinderen iets nodig hebben? Hoe moeten we dat betalen?”
“Ik werk zoveel als ik kan”
Het is zwaar en moeilijk, maar de veerkrachtige moeder gaat niet bij de pakken neerzitten. “Sinds een paar jaar werk ik bij een supermarkt, zoveel als ik kan. Het geeft ons financieel meer ademruimte. Ik ben de steunpilaar van het gezin. Mijn man is afgekeurd en kan niet werken, daarom hangt alles af van mij. Als mijn werk zou wegvallen, zouden we weer echt van heel weinig moeten rondkomen. Ik moet er staan en sterk blijven en doe alles op de automatische piloot. Als ik stil zou staan bij de situatie of er echt over na ga denken, dan stort ik in.”
"Alles tocht en kiert. In de winter is het daar ontiegelijk koud."
Creatief zijn en spelletjes spelen
Sylvia geeft aan dat ze er door een overlevingsmodus mee om heeft leren gaan en dat ze heel creatief geworden is. Zo spaart ze door het jaar heen voor cadeautjes voor de verjaardagen en verstopt ze die in huis. ’s Avonds na het eten speelt het gezin samen spelletjes in de woonkamer. “Als ik dan om mij heen kijk, ben ik apetrots op mijn meiden. Dan denk ik; kijk ze nou zitten”, vertelt ze liefdevol.
Koude, basic kamer
Het warme gevoel dat het gezin beneden heeft, staat in schril contrast met de koude kamers boven. De 11-jarige Myca is niet vaak op haar kamer. “Alles tocht en kiert. In de winter is het daar ontiegelijk koud. Daarnaast is de kamer heel basic. Toen we hier zijn komen wonen hebben we haar bed erin geplaatst, gordijnen opgehangen en wat stickers op de deuren geplakt, dat is het.”
De tijd heeft stil gestaan in de kamer. De stickers en prinsessenlamp sluiten niet aan bij een meid die in groep zeven van de basisschool zit. “Ik gun haar een knusse, gezellige kamer en een eigen “terugtrekplekje” waar zij blij van wordt. Ik denk dat ze sneller iemand zou uitnodigen om te spelen als haar kamer mooi is, dat ze deze met trots kan laten zien. Ik zou zelf ook zielsgelukkig zijn als ze een fijne kamer heeft.”